Ένα από τα ζητούμενο είναι πάντα, ποιες επιλογές του Δήμου βγάζουν μακροπρόθεσμα νόημα.
Το να έρθει ο ένας δήμαρχος και να πει, βάλε τόσα δις για τον μεγάλο περίπατο, και ο επόμενος, εγώ θέλω πόλη 15 λεπτών κι αυτό κοστίζει άλλα δις, είναι διασπάθιση δημοσίου χρήματος, αν δεν τελειώνει τίποτα στην ώρα του. Χωρίς χρονοσταθμισμένα και κοστολογημένα πενταετή πλάνα κοροϊδευόμαστε.
Καταλήγουμε έτσι σε φορτωμένους λογαριασμούς από τέλη σε λογαριασμούς ΔΕΗ, μαζί και αλλού, και χρεώνεται κι ο Δήμος επιπλέον στους κεφαλαιοκράτες των εταιριών που αναλαμβάνουν τα δημόσια έργα, και τους τοκιστές του διεθνούς τραπεζοπιστωτικού συστήματος. Το χρέος σκάει μετά, και μπαίνει μπροστά η μηχανή για νέα τέλη και πρόστιμα παντού.
Σε αυτό έχουμε στην Αθήνα πρόβλημα.
